من عاشق تصمیم های یهویی ام.تصمیم واسه کارهایی که یکدفعه به ذهنم می رسه.مثل وقتی که مسیرمو عوض میکنم تا بجای خونه برم سینما.مثل وقتی که تصمیم می گیرم خواب بمونم و کلاس هامو نرم.مثل وقتی که با دوستام تو دانشگاه نشستیم و یهو یکی میگه:بریم بیرون بستنی بخوریم؟بعدش همه موافقتشون رو اعلام میکنن و راه میفتیم که بریم و به هیچ چیز دیگه ای فکر نمیکنیم.احساس خوبی بهم میده،ممکنه همیشه نتیجه خوبی نداشته باشه اما به امتحانش می ارزه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر